Prawdziwe, dobre, niechemiczne, filety a’la matjas powinny być przyrządzone w następujący sposób. Świeże filety moczymy w roztworze wody z solą przez określony czas ( uzależniony od stężenia solanki ), następnie filety mrozimy aby pozbyć się ewentualnych pasożytów, rozmrażamy , zalewamy olejem i gotowe. Lisner natomiast jak i firmy mu podobne robi to w inny sposób. Sól nie jest dla Lisnera wystarczającym konserwantem, choć w czasach przed-lodówkowych ludzie znakomicie dawali sobie z nią radę. Lisner musiał jeszcze dodać: kwas cytrynowy, kwas winowy, lakton kwasu glukonowego, octany sody, glukozę, oraz oczywiście jakby soli było mało konserwant: benzoesan sodu. Smacznego.

Kiełbasa drobiowa z dodatkiem wieprzowiny zawiera jedynie 71% mięsa (w tym mięso indycze 78,9%, mięso z kurczaka 12,1%, mięso wieprzowe 9%), tłuszcz wieprzowy, woda, skóry wieprzowe , regulator kwasowości mleczan sodu, sól, białko sojowe, przyprawy, przeciwutleniacz izoaskorbinian sodu i zupełnie niepotrzebna rakotwórcza substancja konserwująca: azotyn sodu. Po co? Nie mogę tego zrozumieć, przecież są zdrowe sposoby konserwacji wędlin. Tym bardziej, że swego czasu parówki jedynki były reklamowane jako szybka przekąska dla dzieci w trakcie szkolnej przerwy…

Kabanosy exclusive chilli z firmy Tarczyński to wyrób wieprzowo-wołowy, drobno rozdrobniony, wędzony, suszony. Oprócz mięsa w składzie:  skrobia, przyprawy i ich ekstrakty, sól, cukier, wzmacniacz smaku: glutaminian monosodowy, przeciwutleniacz: izoaskorbinian sodu ( w skrócie witamina C), okraszone rakotwórczym konserwantem azotanem sodu. Natomiast osłonka kabanosów składa się z substancji żelującej : alginian sodu (badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że związek ten hamuje wchłanianie składników odżywczych. U człowieka natomiast, duże dawki mogą upośledzić wchłanianie żelaza. W dużych dawkach może wywierać efekt przeczyszczający) , celulozy, gumy guar: (odpowiedzialnej za roztrój żołądka) oraz mleczanu wapnia.

Glutaminian monosodowy:

Pochodzenie:
W 1908 roku japoński uczony wyizolował z listownicy związek chemiczny nadający jej niepowtarzalny smak – kwas glutaminowy. Niedługo po odkryciu rozpoczął produkcję przyprawy, będącej oczyszczonym glutaminianem sodu, która znana jest na Wschodzie jako Aji-no-moto (czyli „istota smaku”).

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Wzmacniająca smak i zapach

Produkty:
Wiele różnych produktów.

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Nie określono.

Efekty uboczne:

Kiełbasa wieprzowa, drobno rozdrobniona, surowa, wędzona, suszona. W jej składzie mięso wieprzowe, tłuszcz wieprzowy, posypka cebulowa 4%, żelatyna wieprzowa, sól, przyprawy i ich ekstrakty, błonnik pszenny, glukoza, cukier, barwnik: kwas karminowy, izoaskorbinian sodu, kultury starterowe oraz dwa konserwanty: azotyn sodu oraz sorbinian potasu. Na opakowaniu salami napisane jest, że kiełbasa była wędzona jednak w składzie wędliny brak jakichkolwiek informacji jakiego z drewna dym wędzarniczy pochodził. Nie zdziwiłbym się gdyby to wędzenie było chemicznym natryskiem schowanym w składzie wędliny pod nazwą przyprawy i ich „ekstrakty”. Najgorsze jednak w tej wędlinie są konserwanty. Nie dość, że dowalili do salami rakotwórczy azotyn sodu to doprawili to jeszcze sorbinianem potasu.

Sorbinian potasu

Pochodzenie:
Sól potasowa kwasu sorbowego (E200), naturalnie występującego w owocach europejskiej jarzębiny (Sorbus aucuparia), od której wywodzi się nazwa kwasu. Przemysłowo uzyskiwany na drodze różnych metod chemicznych.

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Kwas sorbowy jest środkiem konserwującym głównie przeciwko grzybom i drożdżom. Nie jest skuteczny przeciwko bakteriom. Optymalne działanie występuje przy pH poniżej 6,5 (kwaśna i lekko kwaśna żywność).

Produkty:
Szerokie spektrum produktów.

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Do 25 mg/kg masy ciała.

Efekty uboczne:
Brak w stosowanym dopuszczalnym dziennym spożyciu. Tylko nieliczny procent ludzi wykazuje delikatną pseudo-alergiczną reakcję. Reakcją na sorbinian potasu może być podrażnienie skóry (wysypka), zdarzać się mogą przy bardzo dużym spożyciu nudności i biegunka.

Są parówki i są berlinki… święta prawda bo berlinki nawet koło parówek nie leżały. W składzie jedynie 71% mięsa wieprzowego, reszta to woda, sól, białko sojowe, skrobia modyfikowana, białko wieprzowe kolagenowe, glukoza, ekstraty przypraw, askorbinian sodu oraz to co najfajniejsze – stabilizatory: difosforany, trifosforany, wzmacniacz smaku glutaminian monosodowy, substancja konserwująca:azotyn sodu.

Difosforany:

E450 (i) difosforan disodowy
E450 (ii) difosforan trisodowy
E450 (iii) difosforan tetrasodowy
E450 (v) difosforan tetrapotasowy
E450 (vi) diwodoro-difosforan wapnia

E450 i E450c nazywają się teraz E451 i E452

Pochodzenie:
Sole sodowe, potasowe i wapniowe kwasu fosforowego. Wytwarzane syntetycznie z odpowiednich węglanów i kwasu fosforowego.

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Substancje buforujące i emulgatory. E450 (iii) wiąże metale i zapobiega odbarwianiu spowodowanemu metalami. E450 (vi) stosowany jako polepszacz pieczywa oraz źródło wapnia.

Produkty:
Wiele różnych produktów

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Maksymalnie 70 mg/kg masy ciała (wszystkie dodatki do żywności zawierające fosforany łącznie).

Efekty uboczne:
Wysokie stężenia fosforanów mogą zakłócać niektóre procesy metaboliczne, ponieważ fosforan odgrywa ważną rolę w ogólnym metabolizmie.

Trifosforany:

E451 (i) trifosforan pentasodowy (wcześniej E450(i))
E451(ii) trifosforan pentapotasowy (E451b (ii))

Pochodzenie:
Sole sodowe i potasowe kwasu fosforowego. Wytwarzane syntetycznie z odpowiednich węglanów i kwasu fosforowego.

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Substancje buforujące, emulgatory i stabilizatory. Również jako środki wiążące wodę podczas procesów przetwórczych.

Produkty:
Wiele różnych produktów

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Maksymalnie 70 mg/kg masy ciała (wszystkie dodatki do żywności zawierające fosforany łącznie).

Efekty uboczne:
Wysokie stężenia fosforanów mogą zakłócić niektóre procesy metaboliczne, ponieważ fosforan odgrywa ważną rolę w ogólnym metabolizmie.

Glutaminian monosodowy:

Pochodzenie:
W 1908 roku japoński uczony wyizolował z listownicy związek chemiczny nadający jej niepowtarzalny smak – kwas glutaminowy. Niedługo po odkryciu rozpoczął produkcję przyprawy, będącej oczyszczonym glutaminianem sodu, która znana jest na Wschodzie jako Aji-no-moto (czyli „istota smaku”).

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Wzmacniająca smak i zapach

Produkty:
Wiele różnych produktów.

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Nie określono.

Efekty uboczne:

Należy jeść ryby, szczególnie te morskie. Są one bogate w kwasy tłuszczowe Omega-3, które jak udowodniono nie dość, że spowalniają starzenie się komórek to jeszcze mają działanie przeciwnowotworowe. Regularne jedzenie ryb zmniejsza ryzyko chorób serca. Z resztą dobroczynny wpływ ryb morskich na organizm człowieka widać po długości życia w krajach takich jak Islandia czy Norwegia czyli tam gdzie ryb jada się dużo. Średnia długości życia w tych krajach jest wyższa niż Polsce. Niestety ryby nie w każdej postaci są zdrowe. Te z pudełeczka firmy LISNER są tego przykładem, bo o ile 50% filetów bez skóry, 20% ogórka, cebula, sól, cukier, czosnek, olej rzepakowy, ocet spirytusowy, przyprawy nie budzą zastrzeżeń to konserwant kwas benzoesowy, którym je potraktowano już tak. Swoją drogą nie rozumiem dlaczego, przecież ocet i olej rzepakowy to wystarczający konserwant.

Kwas benzoesowy

Pochodzenie:
Kwas benzoesowy, benzoesany i estry kwasy benzoesowego występują w śladowych ilościach w większości owoców, szczególnie w jagodach. Żurawina jest bardzo bogatym źródłem kwasu benzoesowego. Oprócz owoców, występuje w grzybach, cynamonie, goździkach i niektórych produktach mlecznych (jako efekt fermentacji bakteryjnej). Do celów przemysłowych można go otrzymywać na drodze czysto syntetycznej. Jedną z jej metod jest utlenienie toulenu, np. za pomocą nadmanganianu potasu.

Funkcje i cechy charakterystyczne:
Kwas benzoesowy i benzoesany są używane jako środki konserwujące, zarówno przeciwko drożdżom, jak i bakteriom w kwaśnych produktach. Nie są skuteczne przeciwko grzybom i w produktach z pH powyżej 5 (lekko kwaśne lub obojętne). Wysokie stężenia prowadza do kwaśnego smaku produktów, który ogranicza zastosowanie. Benzoesany są często preferowane, z powodu lepszej rozpuszczalności.

Produkty:
Kwas benzoesowy i benzoesany występują w obejmujących szeroki zakres kwaśnych lub słabo kwaśnych produktach.

Dopuszczalne dzienne spożycie:
Do 5 mg/kg masy ciała. W nadmiernych ilościach kwas benzoesowy może powodować astmę, pokrzywkę oraz problemy behawioralne. W niektórych przypadkach wpływa również niekorzystnie na płuca, a także podrażnia skórę i oczy. Jest toksyczny dla układu nerwowego. Ponieważ jego pochodną jest aspiryna powinny go unikać osoby uczulone na ten lek.